|
Standardy sieci bezprzewodowej
|
|
Moduły wbudowane w komórki najczęściej są zgodne ze standardem sieci bezprzewodowej 802.11 g, która zapewnia transmisję danych na poziomie 54 Mb/s. Część modułów obsługuje również sieci w standardzie b, a nieliczne wyłącznie b. Maksymalna prędkość transmisji między telefonem a access pointem wynosi w nich 11 Mb/s. Żaden z dostępnych na rynku telefonów nie obsługuje jeszcze sieci najnowszego standardu n, który pozwala przesyłać dane z prędkością 108 Mb/s.
|
… i w Windows Mobile
Ten system operacyjny we wszystkich smartfonach wygląda identycznie. Dzięki temu konfiguracja połączenia bezprzewodowego przebiega tak samo w urządzeniach Samsunga, HTC i innych. Podobnie jak w telefonach z Symbianem, użytkownik może ustawić automatyczne wyszukiwanie sieci. W razie jej odnalezienia telefon wyświetla komunikat, a dodatkowo może informować o tym wibracjami. Połączenie z sieciami niezabezpieczonymi nawiązuje się, klikając odpowiednią pozycję na liście wyszukanych sieci. Połączenie z siecią niepubliczną wymaga jeszcze podania hasła.
Ponieważ stale włączony moduł Wi-Fi zmniejsza wydajność baterii telefonu, warto korzystać z funkcji menedżera połączeń. Jest on dostępny z menu Start w folderze Settings. Niektóre modele smartfonów są wyposażone w dodatkowe aplikacje, ułatwiające dostęp do funkcji włączania modułu Wi-Fi i konfigurowania połączenia z siecią bezprzewodową. Tak jest np. w telefonach HTC, w których wszystkie opcje Wi-Fi znajdziemy w aplikacji Comm Manager. Po włączeniu Wi-Fi telefon sam przeszuka pasma i poinformuje o działających sieciach.
We wspomnianym już folderze Settings, w opcjach Wi-Fi lub Wireless LAN, znajdują się też zaawansowane ustawienia sieci bezprzewodowych. Można tam odczytać adres MAC modułu Wi-Fi, który niekiedy trzeba podać administratorowi sieci, aby ten umożliwił nawiązanie połączenia. W opcjach połączenia Wi-Fi znajduje się również funkcja odnawiania adresu IP.
Gdzie podłączyć się do sieci
Hotspoty, czyli publiczne punkty dostępu, umożliwiające bezprzewodową łączność z internetem, najczęściej znajdują się w restauracjach, pubach, w miejscach zabytkowych, hotelach, bibliotekach itd. Najczęściej udostępniane tam sieci są niezabezpieczone, ale zdarza się, że za korzystanie z hotspotu trzeba zapłacić, np. kartą kredytową lub wysyłając na podany numer na stronie startowej SMS Premium (jego koszt może być wyższy od standardowego SMS – nawet 10,98 zł).
Własne hotspoty, za które trzeba zapłacić, mają również operatorzy komórkowi. Dostęp do nich można wykupić jako jedną z usług, a opłata jest doliczana do rachunku telefonicznego.
Korzystanie nawet z płatnych punktów dostępowych może bardziej się opłacać niż łączenie się z internetem przez sieć komórkową, za pomocą pakietowej transmisji danych. To dlatego, że ruch przy połączeniu Wi-Fi nie jest limitowany. Ponadto sieci bezprzewodowe zapewniają szybszą transmisję danych – 11 Mb/s lub 54 Mb/s, w zależności od standardu (patrz ramka) – podczas gdy najlepsze połączenie pakietowe to zaledwie 7,2 Mb/s.
Eksploatowanie Wi-Fi
Aby jak najczęściej używać sieci bezprzewodowej, dobrze jest tak zmienić ustawienia telefonu, aby przeglądarka internetowa i inne aplikacje korzystające z internetu za każdym razem przed nawiązaniem połączenia prosiły o wskazanie punktu dostępowego. Dzięki temu zawsze można przeskanować miejsce, w którym się znajdujesz, i sprawdzić, czy nie jesteś w zasięgu darmowego hotspotu.
Ustawienia przeglądarki należy zmienić w samej przeglądarce, wybierając Opcje, a następnie wskazując opcję Zawsze pytaj przy polu Punkt dostępu. W przypadku innych aplikacji, które do działania wykorzystują dane pobierane z internetu, jeśli nie mają takich ustawień w swoich opcjach, należy skorzystać z menedżera aplikacji i w polu Dostęp aplikacji zmienić opcję Dostęp do sieci na Zawsze pytaj.
