Nowa pamięć komputera

Nieszkodliwa rozbudowa

Jeśli masz wolne gniazda pamięci, można dołożyć jeden lub dwa moduły.

Najlepiej kupić dwa moduły takiego samego typu, jaki został odczytany w polu Max Bandwidth, np. PC2–5300. Wolniejsze pamięci spowodują, że komputer może za bardzo nie przyspieszyć. Z kolei możliwości szybszych pamięci nie zostaną wykorzystane, bo BIOS dostosują ich prędkość do modułów wolniejszych.


Najlepiej kupić moduły z takimi samymi opóźnieniami jak pamięci już wykorzystywane. Niestety, producenci często nie umieszczają szczegółowych informacji na ten temat – najwyżej tzw. CAS Latency (w skrócie CL).

Jeśli masz dwa wolne złącza, najprościej będzie dokupić dwa takie same moduły, jakie już są w komputerze. Jeśli wolny jest tylko jeden slot, staraj się dobrać moduł z tej samej serii, jak zainstalowane już pamięci, ale o jak największej pojemności. Dzięki temu przyszła rozbudowa będzie najmniej kosztowna.

Nowe zamiast starych

Gdy na płycie głównej są tylko dwa sloty pamięci i oba już zajęte albo zainstalowane moduły są o wiele za słabe w porównaniu z możliwościami procesora lub chipsetu, warto zupełnie wymienić pamięci na nowe.

W przypadku procesorów AMD typy obsługiwanych pamięci zależą od możliwości kontrolera wbudowanego w procesor. I tak dla procesorów Athlon 64 X2 optymalnym typem pamięci jest PC2–6400 (inaczej DDR2 800 o częstotliwości 400 MHz). Zastosowanie szybszych pamięci PC2–8500 (DDR2 1066) może wręcz pogorszyć wydajność.


Dla Athlonów 64 są dwie opcje. Dla układów współpracujących z pamięciami DDR2 (montowanych w gnieździe Socket AM2) najlepiej kupić moduły PC2–5300 (DDR2 667), bo szybszych pamięci i tak procesor nie wykorzysta. Natomiast dla układów współpracujących ze starszymi pamięciami DDR jedyna możliwa opcja to pamięci typu PC-3200 (DDR 400).

Podobnie w przypadku procesorów AMD Sempron są dwie możliwości. Do układów współpracujących z pamięciami DDR2 najlepiej kupić moduły PC2–5300 (DDR2 667), a do starszych, współpracujących z pamięciami DDR, najlepiej pasują moduły PC-3200 (DDR 400).


W przypadku komputerów z procesorami Intela wszystko zależy od chipsetu płyty głównej, a nie od procesora. Najlepszym wyjściem jest więc sprawdzenie w instrukcji obsługi płyty, z jakimi pamięciami ona współpracuje.

Praktycznie wszystkie sprzedawane obecnie płyty główne zapewniają pracę w trybie dwukanałowym (dual channel) dającym pewną poprawę wydajności. W komputerach sprzed 2–3 lat nie jest to regułą, ponownie trzeba sięgnąć po instrukcję płyty głównej. Jeśli płyta jest dostosowana do tego trybu, warto kupić dwa identyczne moduły, np. po 1 GB każdy.

Opóźnienia pamięci

W celu uzyskania jak największej wydajności komputera poszukaj pamięci o skróconych opóźnieniach – nie tylko CAS Latency. Ogromne znaczenie ma możliwość pracy w trybie Command Rate 1T (oznaczenie 1T jest nadrukowane na niektórych markowych modułach), który w niektórych aplikacjach (np. kompresja plików w programie WinRAR) powoduje nawet 30-procentowe zwiększenie wydajności. Natomiast średnio parametr ten daje przyrost wydajności do 10 procent. Również parametr CAS (Column Address Selection) powinien mieć jak najmniejszą wartość. Jego skrócenie powoduje poprawę szybkości od 3 do 5 procent. Pozostałe parametry – RAS to CAS (inaczej zwany tRCd), RAS Precharge (tRAS) czy Cycle Time (tCT) – sumarycznie wpływają na uzyskiwaną wydajność, mogą ją zwiększyć od 1 do 3 procent (oczywiście im mniejsze, tym lepiej). Skrócenie opóźnień w większym stopniu poprawia szybkość pracy komputera z procesorem AMD niż z układami firmy Intel, bo te ostatnie mają większe pamięci podręczne.