Pamięć bez luk

Zaawansowana konfiguracja ReadyBoost

Nawet jeżeli twój flashdysk zostanie rozpoznany przez system operacyjny Windows Vista jako urządzenie zbyt mało wydajne, by mogło spełnić wymagania funkcji ReadyBoost, wciąż możesz „zmusić” taką pamięć flash do współpracy. Wystarczy skorzystać w tym celu z parametrów pracy ReadyBoost, które są zawarte w rejestrze systemu Windows. Pamiętaj, by przed edycją rejestru wykonać jego kopię zapasową. Posłuż się w tym celu informacjami z ramki „Kopia zapasowa rejestru Windows Vista”.

Uruchom Edytor rejestru za pomocą skrótu klawiszowego [Windows]+[R]. W oknie Uruchom, w polu tekstowym wpisz polecenie regedit i kliknij OK.


W oknie Edytora rejestru odnajdź i zaznacz klucz: HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\EMDMgmt. Zwróć uwagę na podklucze powyższego klucza. Mają długie i skomplikowane nazwy, jednak każda nazwa zawiera nazwę pamięci flash (a także zewnętrznych dysków), jaka była podłączana (i rozpoznana) do systemu gniazda Windows Vista.

Jeśli zaznaczysz jakiś klucz, który jest odpowiednikiem konkretnego flashdysku podłączonego do twojego komputera, wtedy po prawej stronie okna zobaczysz wiele wartości, które mają decydujący wpływ na parametry funkcji ReadyBoost. Oto wyjaśnienie poszczególnych wartości:
CacheSizeInMB – wielkość przestrzeni (w megabajtach) flashdysku zajętej dla funkcji ReadyBoost (wartość dziesiętna jest wyświetlana w nawiasie).
CacheStatus – stan pamięci ReadyBoost. Możliwe wartości to: 0 – wyłączona, 1 – włączona, 2 – niedostępna.
DeviceStatus – stan urządzenia (flashdysku); możliwe wartości: 2 – urządzenie gotowe; 4 – urządzenie niezgodne z ReadyBoost.
DoRetestDevice – wartość określająca, czy system ma testować dane urządzenie ponownie podczas każdego podłączenia (0 – nie testować; 1 – testować).
HasSlowRegions – wartość określająca, czy dane urządzenie ma powolne obszary (0 – brak, 1 – ma).
LastTestedTime – czas ostatniego testowania danego flashdysku przez system.
PhysicalDeviceSizeMB – pojemność flashdysku w megabajtach (wartość dziesiętna jest wyświetlana w nawiasie).
ReadSpeedKBs – zmierzona przez system prędkość odczytu 4-kilobajtowych porcji danych (wartość dziesiętna, wyrażona w kilobajtach, jest podana w nawiasie). Uwaga! Jeżeli dla danego flashdysku zmierzona wartość jest niższa niż 1000, nie jest zalecane wykorzystywanie danego urządzenia jako pamięci dla ReadyBoost.
RecommendedCacheSizeMB – zalecana przez system wielkość pamięci (przestrzeni flashdysku), jaka powinna być przeznaczona na potrzeby ReadyBoost; wartość dziesiętna w nawiasie.
USBVersion – obsługiwana przez dane urządzenie wersja standardu USB. Uwaga! Starsze pamięci flash zgodne tylko z USB 1.x nie nadają się do ReadyBoost.
WriteSpeedKBs – zmierzona przez system prędkość zapisu 0,5-megabajtowej porcji danych. Podobnie jak w przypadku testu odczytu, jeżeli uzyskana przez dany flashdysk wartość jest mniejsza niż 1000 (KB), nie warto stosować go do ReadyBoost.

Jeżeli jednak twój flashdysk ma odpowiednie parametry, a mimo to system uznaje go za urządzenie niezgodne, zaznacz odpowiedni dla flashdysku podklucz, następnie kliknij dwukrotnie wartość DeviceStatus i w oknie Edytowanie wartości DWORD (32-bitowej) w polu Dane wartości wpisz 2 i kliknij OK.

W analogiczny sposób zmodyfikuj ręcznie wartości DoRetestDevice, HasSlowRegions, przypisując im 0, oraz wartości ReadSpeedKBs i WriteSpeedKBs, przypisując im odpowiednio 2560 i 1792 (dziesiętnie!).

Po zmodyfikowaniu wymienionych wartości zamknij Edytor rejestru i ponownie podłącz niezgodną dotychczas z funkcją ReadyBoost pamięć flash. Uwaga! Pamiętaj, by podłączyć ją dokładnie do tego samego gniazda USB, do którego była podłączana poprzednio! Jeżeli nie popełniłeś błędu podczas edycji rejestru, ReadyBoost powinien zacząć teraz działać.