Podkręć swój komputer

Podkręcanie jest najprostszym i najszybszym sposobem na zwiększenie wydajności komputera. Bez dodatkowych wydatków czy wymiany komponentów. Polega na zwiększaniu częstotliwości pracy podzespołów (procesora czy układu graficznego) ponad wartości zdefiniowane przez producenta. Jedyną sztuką jest znalezienie maksymalnej wartości dla danego komponentu.

Jednak nie wszystkie podzespoły daje się podkręcić, a najlepszym przykładem są dyski. Można je łatwo łączyć w pary, co w niektórych zastosowaniach daje nawet dwukrotny przyrost wydajności.

Eksploatacja zapasów

Pewnie zastanawia cię, skąd się biorą zapasy mocy w układach elektronicznych. Otóż tańsze ich odmiany są wytwarzane w taki sam sposób jak droższe. W wielu przypadkach pewne możliwości są sztucznie ograniczane, np. częstotliwość magistrali zostaje ustawiona na 266 MHz, zamiast 333 MHz. Wystarczy tylko ręcznie przywrócić wartość wyższą, by tani układ zaczął działać podobnie jak jego 2–3-krotnie droższy odpowiednik.

Łatwiej niż dotychczas

Metoda podkręcania nie zmieniła się od lat. Do maksymalnej częstotliwości dochodzi się małymi krokami, każdorazowo sprawdzając poprawność pracy komputera. Tyle że staje się to coraz łatwiejsze, bo do płyt głównych dodawane są programy pozwalające na podkręcanie procesorów z systemu Windows. Praktycznie można pominąć BIOS i wielokrotne restartowanie komputera po każdej zmianie częstotliwości.

W przypadku kart graficznych jest jeszcze łatwiej, bo istnieje jeden uniwersalny, prosty i darmowy program, który pozwoli zwiększyć wydajność grafiki w kilka minut.

Wymogi podkręcania

Należy pamiętać, że podczas zwiększania częstotliwości rośnie pobór mocy, a komponenty wydzielają znacznie więcej ciepła. Niezbędny jest więc dobry zasilacz i wydajny system chłodzenia procesora czy karty graficznej. Również nie każda płyta główna daje jednakowe szanse na podkręcenie danego procesora. Od takich czynników zależy, jaki rezultat końcowy uda się uzyskać: czy będzie on rewelacyjny, czy tylko przeciętny.

Lista procesorów najlepszych do podkręcania

1. Intel Pentium Dual-Core E2140
2. Intel Celeron Dual-Core E1400
3. Intel Core 2 Duo E4300
4. Intel Core 2 Duo E6420
5. AMD Sempron LE-1100

Zwykle są to najtańsze i najwolniejsze układy danej rodziny. Technologicznie niewiele się różnią od tych najszybszych, lecz z różnych względów mają obniżone zegary (mniejszy mnożnik albo wolniejszą magistralę). Oferują zatem zbliżony potencjał do wyższych modeli. Wpływ ma też pamięć cache L2 – im jest mniejsza, tym podkręcanie skuteczniejsze. Kolejny czynnik to proces technologiczny – układy wytwarzane w nowoczesnej technologii (45 nm lub 65 nm) wydzielają mniej ciepła i lepiej się podkręcają. Założenia te dobrze spełniają tanie procesory Intela, np. Celeron Dual Core E1400, a ze starszych procesorów np. model Core 2 Duo E4300. Niestety, podatność na overclocking nie jest regułą. Zdarzają się układy, w których już na etapie produkcji ujawniają się wady i producent robi z nich najtańsze modele, które źle się podkręcają. Uzyskane efekty zależą też od płyty głównej. Intele dobrze się podkręcają, bo pozwalają na to płyty z chipsetami tego samego producenta. Dobrym miejscem do szukania informacji o overclockingu i jego rezultatach są fora dyskusyjne.

Lista kart graficznych najlepszych do podkręcania

1. Gigabyte GV-N98TZL-512H
2. MSI N9400GT-MD512H
3. HIS Radeon HD 2900 Pro
4. Galaxy GF 8800GT Xtreme Tuner
5. Palit GeForce 8600GT Sonic

W przypadku kart graficznych nie ma takich jasnych wytycznych jak przy procesorach, które jednoznacznie określałyby, że dany model będzie się dobrze podkręcał. Można przyjąć, że dobrymi pod tym względem kartami będą te ze średniego przedziału cenowego. Najszybsze w zasadzie działają na granicach swych możliwości fizycznych, więc ich zapas wydajności jest już niewielki. Zazwyczaj elementem zwiększającym szanse na udany overclocking karty graficznej jest zastosowane chłodzenie. Radiator o dużych gabarytach jest z reguły skuteczniejszy od chłodzenia standardowego i lepiej będzie odprowadzał ciepło wytwarzane przez procesor graficzny. Na wyniki over- clockingu mają także wpływ zastosowane układy pamięci. Bardzo istotnym parametrem jest czas dostępu do ich komórek (podawany w nanosekundach) – im jest mniejszy, tym szanse na pracę z wyższą częstotliwością są większe. Poza tym bardzo ważne może się okazać chłodzenie układów pamięci – na niektórych modelach kart go nie ma.