Rewelacyjny obraz i dźwięk

Twórcy WirelessHD

Konsorcjum WirelessHD założyło ośmiu producentów: Intel, LG Electronics, Matsushita (Panasonic), NEC, Samsung, SiBEAM, Sony i Toshiba. Obecnie WirelessHD jest wspierany łącznie przez 40 różnych wytwórców sprzętu elektronicznego oraz organizację Motion Picture Association of America. Ta ostatnia współpracuje z konsorcjum w kwestiach związanych z zabezpieczeniem, np. przed kopiowaniem, przesyłanych treści multimedialnych. www.wirelesshd.org

Po co WirelessHD, skoro mamy już standard bezprzewodowej łączności 802.11n (w wersji draft), który powstał m.in. po to, aby można było przesyłać w sieciach Wi-Fi materiały wideo wysokiej rozdzielczości HD . Otóż część producentów sprzętu stwierdziła, że w niektórych sytuacjach – gdy musi być zapewnione pierwszeństwo dla danych wideo – standard 802.11n nie wystarczy. W 2007 roku powołali konsorcjum WirelessHD (patrz ramka). W styczniu br. zaprezentowało ono specyfikację standardu bezprzewodowej transmisji wideo w wysokiej rozdzielczości WirelessHD 1.0 (oznaczanej symbolem WiHD).

WiHD z pewnością nie zastąpi standardu Wi-Fi 802.11n, lecz będzie go uzupełniać – choćby dlatego, że nie został dostosowany do łączenia się z internetem.

Parametry, zastosowania

Technologia WirelessHD ma umożliwić transmisję nieskompresowanego sygnału wideo Full HD (1920x1080 pikseli), dźwięku wielokanałowego i innych danych, w tym komputerowych, z prędkością dochodzącą teoretycznie do 25 Gb/s – na razie w praktyce udaje się osiągnąć 4 Gb/s. Zasięg transmisji wynosi zaś 10 metrów.

WirelessHD korzysta z pasma radiowego o częstotliwości 60 GHz, podczas gdy sieci bezprzewodowe Wi-Fi działają w paśmie 2,4 GHz (dla 801.11 b/g/n) i 5 GHz (dla 802.11a). Oznacza to, że bezprzewodowa komunikacja między urządzeniami WiHD oraz standardu 802.11 a/b/g/n nie będzie możliwa. Co ważne, pasmo o częstotliwości 60 GHz jest ogólnodostępne i nie jest konieczne uzyskiwanie zezwoleń na korzystanie z niego ani w Stanach Zjednoczonych, ani w Europie, ani w większości krajów azjatyckich.

Nowa technologia będzie stosowana w różnego rodzaju multimedialnym sprzęcie wideo, takim jak telewizory, odtwarzacze HD, kamery, aparaty fotograficzne, konsole do gier, a także w komputerach pełniących funkcję domowego centrum rozrywki, a więc w maszynach klasy Entertainment PC i Media PC.

Pasmo potrzebne do transmisji materiałów audio-wideo

W im większej rozdzielczości chcemy przesyłać sygnał wideo, tym większą część dostępnego pasma musimy zarezerwować na ten cel (patrz tabela). Obecnie czterogigabitowa sieć WiHD jest w stanie jednocześnie pomieścić (i przesyłać) jeden strumień audio-wideo 1080p lub dwa strumienie 1080i bądź 720p lub aż osiem strumieni wideo w rozdzielczości PAL (DVD).

Inteligentne rozwiązania

W sprzęcie WiHD wykorzystano technikę inteligentnych anten, pracujących w trybie NLOS (Non Line of Sight), które nie wymagają bezpośredniej widoczności do prowadzenia transmisji danych. Dzięki temu schowany na półce odtwarzacz Blu-ray bez problemu może komunikować się z telewizorem HD na stoliku pod oknem, wysyłając do niego strumień wideo z filmem w wysokiej rozdzielczości.

Wspomniana „inteligencja” anten wiąże się z nowym rodzajem bezprzewodowego protokołu transmisji danych – wprowadzonego w WiHD 1.0. Protokół ten pozwala na nawiązanie kierunkowej łączności (z wybranymi urządzeniami) w taki sposób, że nie ma przerw w połączeniu, a ponadto parametry połączenia, m.in. moc sygnału radiowego, bardzo szybko adaptują się do zmieniających się warunków przesyłu danych. Ma to na celu utrzymanie stabilnej, jednokierunkowej transmisji strumienia wideo z nadajnika do odbiornika, tak aby można było obejrzeć film bez „zacinania się” transmisji. Ta funkcja zrealizowana została dzięki sterowaniu wiązką fal wysyłanych z anteny nadawczej i ustawianiu ich zgodnie ze wskazówkami wysyłanymi przez odbiornik, a dotyczącymi aktualnej mocy odbieranego sygnału. Jeśli np. ktoś, wstając z kanapy, stanął na drodze przesyłanego sygnału, do odbiornika docierają słabsze fale. Odbiornik zgłasza problem kanałem zwrotnym i nadajnik zwiększa wówczas na chwilę moc wiązki. Gdy przeszkoda zniknie – moc sygnału jest zmniejszana.

Sieć WiHD

W sieci utworzonej z urządzeń WiHD jedno z nich koordynuje działania wszystkich pozostałych – koordynatorem najczęściej jest telewizor lub komputer typu Entertainment PC. „Koordynator” przydziela czas transmisji na poszczególnych kanałach – przy przesyłaniu danych drogą radiową dostępny czas dzieli się na mniejsze segmenty, np. 1 sekundę dzieli się na bloki po 2 milisekundy i koordynator może zadecydować, że np. jedno urządzenie wykorzystuje dwa kolejne bloki, a drugie tylko jeden, i tak na zmianę. Dzięki temu koordynator może zapewnić jak najlepsze wykorzystanie dostępnych zasobów i priorytetowo traktować strumienie audio-wideo. Pozostałe urządzenia w sieci WirelessHD nazywa się stacjami i mogą one zarówno zajmować się nadawaniem, jak i odbiorem strumienia danych.

„Koordynator” umożliwia też sterowanie stacjami – użytkownik sieci WiHD może za pomocą pilota i interaktywnego menu przeszukiwać zasoby stacji (aparatu cyfrowego, odtwarzacza Blu-ray) i zapoczątkować transmisję z danego urządzenia, a w razie potrzeby ją wstrzymać.

Pierwsze produkty WiHD

Podczas tegorocznych targów elektroniki użytkowej CES 2008 Panasonic zaprezentował pierwszy system bazujący na standardzie WiHD, który powstał we współpracy z amerykańską firmą SiBEAM. System tworzyły: telewizor plazmowy, odtwarzacz dysków Blu-ray oraz cyfrowa kamera HD.

Wyposażono go w interfejs VIERA Link, czyli zestaw połączeń, który umożliwia sterowanie systemem kina domowego oraz dodatkowymi urządzeniami audio-wideo, np. nagrywarką, kamerą cyfrową. Wszystko to za pomocą jednego pilota.

Na ten rok wprowadzenie rozwiązań WiHD zapowiedziały Sanyo, Philips, LG i Samsung. Intel chce rozpocząć produkcję kart rozszerzeń do notebooków i komputerów stacjonarnych, dzięki którym będą mogły działać w sieci WiHD.

W najbliższej przyszłości przewiduje się też opracowanie adapterów WiHD np. do telewizora czy odtwarzacza Blu-ray.