|
3D w Linuksie
|
|
W Linuksie programy i gry działające w trybie 3D wykorzystują standard OpenGL. To odpowiednik DirectX (a precyzyjnie: tylko jego części – Direct3D). Najnowsza wersja, 4.0, ma możliwości niemal dokładnie na poziomie D3D 11, ale obsługują ją tylko najnowsze karty AMD i Nvidii. Sterowniki typu open
source, jeśli wspierają 3D, to zwykle przez bibliotekę Mesa. Ta, póki co, zgodna jest jednak tylko ze starszą wersją GL – 2.0. Oprogramowanie ATI czy Nvidii ma własne, nowocześniejsze biblioteki do OpenGL, które mogą istnieć równolegle z Mesą – dzięki odpowiednim mechanizmom w systemie aplikacje wiedzą, z której biblioteki skorzystać.
|
Ubuntu, jak każdy nowoczesny Linux, dysponuje pokaźną bazą sterowników do wielu urządzeń. Są to sterowniki typu open source zawarte w tzw. jądrze systemu. Przy każdym starcie komputera sprawdzane są obecne podzespoły i ładowane odpowiednie drivery. W znaczącej większości przypadków sterowniki te zapewniają obsługę pełni funkcji danego sprzętu.
Nie wszystko działa
Jest jednak kilka kategorii urządzeń sprawiających szczególne problemy; karty graficzne i Wi-Fi, drukarki, modemy. Pokażemy, jak zainstalować sterowniki do pierwszej z wymienionych grup urządzeń. Dla pozostałych metodologia jest identyczna, a problem z wybraniem właściwej wersji sterownika znacznie mniejszy.
Dobre i złe sterowniki
Dla kart graficznych Ubuntu domyślnie ładuje sterowniki open sour-
ce, które zapewniają podstawową obsługę sprzętu, ale z akceleracją grafiki bywa kiepsko (patrz: ramka „Co oferują różne wersje sterowników kart graficznych”). Wyjątkiem są tu zintegrowane układy Intela – ta firma wydaje właśnie tego typu, dopracowane sterowniki. W pozostałych przypadkach sterowniki do kart graficznych to chyba największy problem Linuksa. I nie chodzi tu o ich brak, lecz właśnie o mnogość i niekompletność funkcji.
Oprócz wsparcia OpenGL (patrz: ramka „3D w Linuksie”) sterowniki powinny m.in.: odciążać procesor przy odtwarzaniu filmów HD, poprawnie obsługiwać złącza HDMI (np. przesyłać przez nie dźwięk) czy DisplayPort, obsługiwać tryb SLI/CrossFirea, w przypadku notebooków – wspierać tryb oszczędzania energii. Dobrze też, by były zgodne z najnowszymi technologiami wprowadzanymi do serwera X.org (programu odpowiedzialnego za wyświetlanie grafiki) – np. zmiany rozdzielczości przez jądro systemu (KMS) umożliwiającej start Linuksa bez migotania ekranu.
Odblokuj moc 3D karty graficznej
Jeśli zaś posiadasz kartę ATI lub Nvidii, system pozwoli wgrać sterownik producenta, z pełnym wsparciem 3D dla twojego sprzętu. Radzimy z tego skorzystać.
Być może w trakcie pracy z Ubuntu już zauważyłeś komunikat: Sterowniki własnościowe są dostępne. Jeśli tak, kliknij małą ikonę karty w zasobniku systemowym. Przywołasz w ten sposób kreator wyszukiwania urządzeń, dla których dostępne są własnościowe sterowniki.
Obsługa kreatora sprowadza się do kilku kliknięć. Przejrzyj listę oferowanych sterowników i zaznacz te, które chcesz wgrać. W przypadku kart ATI zobaczysz tylko jedną pozycję, ale jako posiadacz karty Nvidii możesz dostać do wyboru nawet dwie lub trzy wersje sterownika, na przykład: Sprzętowo przyspieszany sterownik grafiki NVIDIA. Zaznacz wtedy pozycję z opisem Rekomendowany. Kliknij Włącz i… to wszystko – pobranie i instalację oprogramowania system zrobi za ciebie. Wymagany będzie jedynie restart komputera po ukończeniu pracy kreatora.
