LTE (ang. Long Term Evolution) to najnowszy oferowany komercyjnie sposób bezprzewodowego dostępu do internetu. Jest bezpośrednim następcą popularnego internetu 3G, który można kupić u operatorów komórkowych. Dlatego czasem nazywany jest technologią 4G.
LTE oferuje znacznie wyższe prędkości pobierania i wysyłania danych niż dotychczas wykorzystywane technologie dostarczania internetu: HSPA (ang. High-Speed Packet Access) – do 14 Mb/s, i HSPA+ – do 21 Mb/s w stronę użytkownika. Obecnie łącza LTE oferowane abonentom to maksymalnie 100 Mb/s w kierunku użytkownika, ale teoretyczna górna granica prędkości pobierania dla tej technologii to 500 Mb/s. Mimo to już teraz LTE może konkurować pod względem prędkości nawet z łączami kablowymi – w tyle zostawia np. neostradę.
Nie tylko prędkość
Przewaga LTE nad starszymi technologiami nie polega jedynie na wyższej przepustowości łącza. Technologia ma wiele innych zalet istotnych zarówno dla abonenta, jak i dostawcy internetu. Pierwszy zauważy znacznie wyższy komfort korzystania z usługi w porównaniu do internetu HSPA. Dzięki skróceniu czasu dostępu z 40 do 10 ms znacznie szybciej wczytywane są strony internetowe i nie występują opóźnienia podczas grania online. Użytkownik nie napotka też przerw w dostępie do sieci podczas podróży samochodem lub pociągiem – LTE bez kłopotu obsługuje odbiorniki (modemy) przemieszczające się z prędkością 120 km/h.
Znacznie szybciej zachodzi także przełączanie użytkownika między nadajnikami (stacjami bazowymi), kiedy wychodzi on z zasięgu jednej stacji i wchodzi w zasięg drugiej. Dzięki temu nie zdarza się chwilowa utrata zasięgu.
Dla operatorów wdrożenie technologii LTE oznacza niższe koszty budowania sieci niż w przypadku HSPA. Pojedyncza stacja bazowa jest w stanie obsłużyć 3 razy więcej użytkowników niż HSPA+ (600 w porównaniu do 200) i 6 razy więcej niż HSPA. Po drugie LTE korzysta ze znacznie szerszego zakresu częstotliwości niż starsze technologie – od 800 MHz do 2,6 GHz. Dzięki temu można łatwo znaleźć wolne pasmo do transmisji sygnału na danym obszarze, a gdy w eterze brakuje „wolnego miejsca”, pasmo można zawęzić do minimum 1,4 MHz (w przypadku technologii HSPA niezbędne minimum to 5 MHz).
Z możliwości stosowania szerokiego zakresu częstotliwości wynika jeszcze jedna zaleta. Na obszarach wiejskich, gdzie potrzebny jest duży zasięg, a mniej liczy się prędkość łącza, stosowane są niższe częstotliwości, np. 800 MHz. W mieście o dużym zagęszczeniu stacji bazowych liczy się z kolei przepustowość – tam stosowane są wysokie zakresy częstotliwości.
LTE w praktyce
Polska była jednym z pierwszych krajów, w którym komercyjnie uruchomiono usługę internetu mobilnego w technologii LTE. Jako pierwszy – w sierpniu ubiegłego roku – zaoferował ją Cyfrowy Polsat. Następnie pod koniec listopada LTE zaczął sprzedawać Plus. Obaj operatorzy wykorzystują do świadczenia usługi tę samą sieć nadajników (należącą do firm Mobyland i Centernet) – w obydwu usługach dostępne są te same prędkości (prędkość pobierania do 100 Mb/s i prędkość wysyłania do 50 Mb/s). Taki sam jest również zasięg obu usług – ok. 25 proc. populacji kraju, co odpowiada około 1400 miastom i miejscowościom (zasięg sieci możesz sprawdzić na interaktywnej mapce na stronie operatora).
Pomijając wyższe prędkości, LTE nie różni się od innych usług internetu mobilnego. Podpisując umowę na 2 lata, otrzymujesz pakiet danych – np. od 3 do 25 GB w Cyfrowym Polsacie – którego objętość zależy od wysokości abonamentu i który masz do wykorzystania w danym miesiącu. Po wyczerpaniu pakietu dalsze korzystanie z internetu jest obarczone znacznym obniżeniem prędkości pobierania (Plus) lub dodatkową opłatą (Cyfrowy Polsat). U drugiego z operatorów otrzymujesz dodatkowo pakiet danych 50 GB na transmisję realizowaną w godzinach nocnych. Dzięki temu można „zaoszczędzić” sporo gigabajtów, pobierając duże pliki wyłącznie w nocy.
Razem z usługą otrzymasz modem podłączany do portu USB komputera i kartę SIM. Koszt modemu zależy od wysokości abonamentu – przy najwyższych kwotach możesz liczyć na modem dwuzakresowy (LTE, HSPA+) za 1 zł. Warto zaopatrzyć się w takie dwuzakresowe urządzenie, ponieważ sieci Plus i Cyfrowy Polsat pozwalają swoim klientom LTE korzystać z wolniejszej, ale szerzej dostępnej (60 proc. populacji kraju) sieci HSPA+ tam, gdzie nie ma zasięgu LTE. Oprócz niższej prędkości warunki korzystania z sieci HSPA+ są takie same jak w przypadku LTE – obowiązują te same pakiety danych.
Dla operatorów wdrożenie technologii LTE oznacza niższe koszty budowania sieci niż w przypadku HSPA. Pojedyncza stacja bazowa jest w stanie obsłużyć 3 razy więcej użytkowników niż HSPA+ (600 w porównaniu do 200) i 6 razy więcej niż HSPA. Po drugie LTE korzysta ze znacznie szerszego zakresu częstotliwości niż starsze technologie – od 800 MHz do 2,6 GHz. Dzięki temu można łatwo znaleźć wolne pasmo do transmisji sygnału na danym obszarze, a gdy w eterze brakuje „wolnego miejsca”, pasmo można zawęzić do minimum 1,4 MHz (w przypadku technologii HSPA niezbędne minimum to 5 MHz).
Pomijając wyższe prędkości, LTE nie różni się od innych usług internetu mobilnego. Podpisując umowę na 2 lata, otrzymujesz pakiet danych – np. od 3 do 25 GB w Cyfrowym Polsacie – którego objętość zależy od wysokości abonamentu i który masz do wykorzystania w danym miesiącu. Po wyczerpaniu pakietu dalsze korzystanie z internetu jest obarczone znacznym obniżeniem prędkości pobierania (Plus) lub dodatkową opłatą (Cyfrowy Polsat). U drugiego z operatorów otrzymujesz dodatkowo pakiet danych 50 GB na transmisję realizowaną w godzinach nocnych. Dzięki temu można „zaoszczędzić” sporo gigabajtów, pobierając duże pliki wyłącznie w nocy.
