Źródło mocy

Odpinane kable zasilacza

Nowoczesny zasilacz ATX powinien mieć odpinane kable (tzw. konstrukcja modularna). Gdy nie wykorzystujesz wszystkich linii zasilających, niepotrzebne przewody można odłączyć, by nie blokowały przepływu powietrza w obudowie. Wentylatory mają łatwiejsze zadanie, a więc pracują ciszej, a temperatura w obudowie jest nieco niższa. Zaletą tego typu zasilaczy jest także większy porządek w obudowie, co ułatwia konserwację (np. odkurzanie) czy wymianę podzespołów. Jeżeli dokupisz do komputera kolejny element potrzebujący zasilania, wystarczy podłączyć kolejny przewód do gniazd zasilacza. Oczywiście konstrukcja z odpinanymi kablami kosztuje nieco więcej, ale naszym zdaniem warto się zainteresować takim modelem.

Zasilacz do komputera powinien mieć odpowiednią moc. Inaczej pecet będzie się często resetował, zawieszał, a w skrajnym przypadku może dojść do uszkodzenia któregoś z podzespołów (najczęściej samego zasilacza lub płyty głównej). Poza tym założenie, że zasilacz kupiony wraz z obudową lub całym komputerem to optymalny wybór, jest bardzo mylne. Najczęściej wraz z komputerami (zwłaszcza tańszymi) sprzedawane są słabej jakości zasilacze, które ledwie sobie radzą z dostarczeniem mocy do tej konfiguracji. Dlatego też awarie zasilaczy zdarzają się bardzo często. Gdy zechcesz np. dodać do peceta szybszą kartę graficzną, również przygotuj się na problem z zasilaniem. Z tych powodów z koniecznością wymiany zasilacza styka się wielu użytkowników pecetów.

Wybór zasilacza do komputera

Przed zakupem zasilacza spróbuj oszacować, ile mocy pobiera twój komputer. Niestety, w domowych warunkach sprawdzenie tego jest stosunkowo trudne, głównie ze względu na brak odpowiedniej aparatury pomiarowej. Dlatego wymaganą przez różne podzespoły moc najlepiej sprawdzić na stronach producentów lub w testach. Nie chodzi przy tym o sprawdzenie każdego, nawet najdrobniejszego komponentu z osobna, a jedynie zorientowanie się w poborze mocy przez najbardziej prądożerne urządzenia – procesor i kartę graficzną. W tabeli obok prezentujemy orientacyjny pobór mocy przez typowe podzespoły.

Moc zasilaczy

Pamiętaj, że informacje podawane przez producentów zasilaczy są najczęściej lakoniczne, często też nieprawdziwe. W praktyce może się okazać, że zasilacz o deklarowanej przez producenta mocy 400 W jest w stanie dostarczyć 300–350 W. Zastosowanie takiej jednostki do komputera, którego pobór mocy obliczyliśmy na 300 W, może się skończyć w najlepszym wypadku częstym resetowaniem się peceta.

Z tego powodu po zsumowaniu mocy wszystkich podzespołów dodaj jeszcze zapas mocy około 100 W. Taki margines wcale nie powinien wydawać się zbyt duży. Ponadto przy dzisiejszym tempie wzrostu poboru mocy przez komponenty taki zapas mocy pozwoli na bezpieczną wymianę podzespołów za jakiś czas.

W przypadku zasilaczy komputerowych szczególnie ważna jest marka. Wiele z nich, jak Antec, Chieftec, Enermax, Tagan czy Topower, można uważać za gwarant jakości i prawdziwości informacji na temat parametrów zasilacza. Nieprawdą jest natomiast przekonanie, że za dobry zasilacz trzeba zapłacić bardzo dużo. Na rynku da się znaleźć wiele świetnych modeli w przystępnych cenach. Są one oczywiście wyższe niż w przypadku tanich modeli zasilaczy, ale warto postawić sobie pytanie: czy stać cię na ewentualną wymianę podzespołów uszkodzonych przez zły zasilacz? Jeżeli nie lubisz ryzykować, najlepiej dopłacić 100–200 zł – to niewiele w porównaniu z kosztami całego komputera.

Wydajność linii zasilających

Jeżeli zależy ci na instalacji w komputerze bardzo szybkiej karty graficznej (lub ich zestawu SLI/CrossFire), zwróć uwagę na możliwość obciążenia poszczególnych linii zasilających. Najważniejsze to +12 V, +5 V oraz +3,3 V. Pierwsza służy do zasilania najbardziej prądożernych komponentów, czyli właśnie kart graficznych i procesorów. Większość markowych zasilaczy ma po kilka niezależnych linii +12 V, które są w stanie dostarczyć komponentom odpowiednio dużo mocy.

Łatwo obliczyć, jakiego zasilacza potrzebujesz. Przykładowo, dla najnowszej karty Nvidia GeForce GTX 280 pobór mocy wynosi 230 W. Dzieląc tę moc przez napięcie 12 V, otrzymasz wartość prądu, jaką musi dostarczyć linia +12 V – to nieco ponad 19 amperów. Wynika z tego, że zasilacz musi mieć linię +12 V, która jest w stanie dostarczyć prąd o co najmniej takim natężeniu. Podobna linia +12 V może zasilać drugą kartę graficzną. Kolejna zasila procesor.

Pozostałe linie zasilające +5 V oraz +3,3 V są potrzebne do zasilania podzespołów, takich jak dyski twarde, płyty główne, pamięci i napędy optyczne. Nie są to zbyt wymagające komponenty, dlatego nie ma absolutnej konieczności zwracania uwagi na te dane przy zakupie zasilacza, ponieważ właściwie we wszystkich przypadkach nawet tańszy zasilacz zapewni odpowiednią wydajność.

Złącza zasilające płyt głównych

Przy zakupie zasilacza trzeba wybrać taki model, który zapewni możliwość podłączenia wszystkich nowych urządzeń. Na szczęście do wielu z nich można dokupić specjalne przejściówki, które umożliwiają podłączenie zasilacza – nawet wówczas, gdy z jakiegoś powodu nie pasuje on do któregoś komponentu. Skupimy się na dwóch rodzajach złączy, z którymi mogą się wiązać pewne problemy.

Zasilacz musi mieć przede wszystkim odpowiednie wtyki do podłączenia płyty głównej. Obecnie wszystkie nowe płyty wymagają podłączenia 24-stykowego złącza zasilającego. Niestety, nie jest możliwe zastosowanie jakiejkolwiek przejściówki. Możliwa jest natomiast sytuacja odwrotna. Nowy zasilacz można podłączyć do starej płyty głównej z gniazdem 20-stykowym. Wystarczy odpiąć cztery dodatkowe linie zasilające, na co pozwala praktycznie każda konstrukcja.

Płyty główne potrzebują ponadto zasilania pomocniczego ATX +12 V, które na ogół jest 4- lub 8-stykowe. Te drugie są spotykane szczególnie w lepszych płytach głównych, w których instaluje się wydajne procesory. Warto, by również zasilacz miał takie złącze zasilające.