Dane w pamięci flash

Konstrukcja SSD

Dysk SSD wykorzystuje pamięci flash, dokładnie takie same jak USB flash, czyli popularny pendrive. Jednak zawiera więcej kości pamięci, a zamiast kontrolera USB ma kontroler Serial ATA. Jest to więc „duży pendrive” podłączany do portu Serial ATA. W niektórych komputerach, szczególnie w netbookach, może występować w postaci pojedynczej kości pamięci flash przylutowanej bezpośrednio do płyty głównej komputera – ma wtedy zwykle pojemność 8 MB. Natomiast pojemność 2,5-calowego dysku SSD wynosi do 128 GB, więc jest mniejsza niż w przypadku dysków klasycznych, choć dla wielu osób jest to już wartość wystarczająca.

Podobnie jak pamięci USB flash czy karty pamięci, również dyski SSD występują w różnych odmianach, o różnej szybkości. Obecnie wykorzystują one zazwyczaj jeden z dwóch rodzajów pamięci flash. Kości pamięci SLC (Single-Level Cell) mają doskonałą wydajność, natomiast MLC (Multi-Level Cell) dwukrotnie większą pojemność, bo pojedyncza komórka pamięci może przechować dwa bajty informacji (niestety, dzieje się to kosztem wydajności).

Wydajność

Testowany dysk SSD (oznaczenie producenta SSD064S25S2GR) jest rzeczywiście znacznie lepszy od klasycznych dysków twardych, nawet tych najszybszych. Możemy go porównać do zwycięzcy naszego testu z PC Formatu 12/2008, dysku WD Scorpio Black. W teście syntetycznym (HD Tune) szybkość odczytu i zapisu danych wynosi 163 i 82 MB/s i jest o 159/32 proc. wyższa niż w wydajnym dysku WD. Czas dostępu jest niemożliwy do zmierzenia za pomocą klasycznych benchmarków do dysków twardych.

Można znaleźć też zastosowania (losowy odczyt małych bloków danych), w których dysk SSD jest 35–60 razy szybszy niż zwykły napęd – potrafi wykonać nieprawdopodobną liczbę do 5000 operacji na sekundę. Jest to wyjątkowa cecha dysków GoodDrive, ponieważ testowane przez nas wcześniej dyski OCZ czy pierwsze egzemplarze Intela przy tak dużym obciążeniu zdecydowanie odmawiały posłuszeństwa, test nie był kończony.