Kompakt czy lustrzanka
|
|
|
jest to miara ilości światła przepuszczanego przez obiektyw do wnętrza aparatu; określana jest liczbą przysłony obiektywu, która jest kwadratem stosunku średnicy otworu obiektywu do jego ogniskowej zniekształcenia beczkowe wada optyczna polegająca na zniekształcaniu zdjęcia na krawędziach; w tym wypadku obraz jest lekko rozpychany, przez co zniekształcenie to przypomina beczkę – od tego wywodzi się jego nazwa aberracja chromatyczna efekt polegający na rozszczepieniu światła na brzegach soczewek, co pogarsza ostrość krawędzi fotografowanych przedmiotów; największe aberracje występują przy dużym kącie i małej przysłonie czułość ISO wielkość określająca stopień reagowania matrycy na ilość światła – im ta wartość jest wyższa, tym mniej światła potrzeba do poprawnego wykonania zdjęcia; niestety przy dużej czułości na zdjęciach pojawia ziarno RAW format zapisu obrazu o najwyższej jakości, zawierający surowe dane z matrycy aparatu; pliki RAW są porównywane do negatywów – by stanowiły końcowe zdjęcie muszą wcześniej zostać „wywołane” na komputerze ekspozycja kombinacja parametrów dla poprawnie wykonanego zdjęcia; pod uwagę bierze się czułość ISO, czas naświetlania zdjęcia i wartość przysłony obiektywu; wartości te są dobierane ręcznie (w trybie manualnym) lub automatycznie |
Szybkość aparatów kompaktowych jest niestety zmorą użytkowników. Włączenie aparatu może zająć nawet 2–3 sekundy – tyle potrzeba na wysunięcie obiektywu (zazwyczaj chowanego w korpusie) i uruchomienie oprogramowania. Ustawienie ostrości może zająć kolejną sekundę, a od wciśnięcia spustu migawki do wykonania zdjęcia też mija ułamek sekundy. W efekcie fotografowany obiekt może zniknąć z pola widzenia. Dlatego w przypadku kompaktu większość fotografii to zdjęcia pozowane. Te najciekawsze ujęcia, robione z zaskoczenia, nie wchodzą w grę.
Podstawową cechą różniącą te aparaty jest waga i ciężar. Typowy kompakt jest na tyle mały, że bez problemów mieści się w kieszeni, choć nie dotyczy to rozbudowanych modeli, jak np. Coolpix P80. Lustrzanka jest zazwyczaj duża i ciężka.
Jeżeli chodzi o menu i zestaw przycisków, możliwości są bardzo różne. Proste lustrzanki, takie jak Nikon D40, mają niewiele przycisków i intuicyjne menu. Zresztą zestaw funkcji jest tak
mały, że użytkownik szybko może się z nimi zapoznać. W tym zakresie proste lustrzanki niewiele różnią się od zaawansowanych kompaktów. W każdym aparacie znajdziemy też tryb w pełni automatyczny, w którym w ogóle nie trzeba znać aparatu – wystarczy nacisnąć spust migawki i zrobić zdjęcie. Z kolei dla zaawansowanych użytkowników dostępne są tryby manualne, w których można ustawić wszystkie parametry zdjęcia. Nie dotyczy to jedynie kompaktów z niższej i średniej półki, które czasem takich trybów nie mają.
