Krwiobieg internetu

Zaawansowany routing

Celem operatorów sieci szkieletowej jest zminimalizowanie opóźnień. W przypadku połączeń transatlantyckich samo pokonanie wielkiej wody wymaga 66 ms, co jak na standardy połączeń internetowych jest czasem znaczącym. Źródłem potencjalnych opóźnień jest także trasowanie pakietów danych po tym, jak opuszczą podwodny kabel. Aby je zminimalizować, operatorzy sieci szkieletowych używają specjalnego mechanizmu MPLS (Multiprotocol Label Switching), który pozwala na szybsze przesyłanie danych niż internetowy protokół TCP.

Po opuszczeniu sieci operatora Tier 1 w punkcie wymiany dane trafiają do centrum usługowego za pomocą własnej sieci usługodawcy. W przypadku dużych firm internetowych odbywa się to za pośrednictwem własnego światłowodu, który prowadzi do najbliższej serwerowni, gdzie działają aplikacje, z których chce skorzystać użytkownik.

Ciekawe liczby

285 – liczba połączeń międzykontynentalnych na dnie oceanu
300 ms – tyle czasu zajmuje pakietowi informacji pokonanie trasy z Europy do Nowej Zelandii i z powrotem
97,9 proc. prędkości światła – taka jest szybkość przepływu danychw światłowodach
40 Tb – przepustowość podmorskiego światłowodu
160 – tyle wiązek światła o różnej długości fali można zmieścić w jednej nitce światłowodu
9000 V – takim napięciem zasilane są replikatory sygnału w podmorskich światłowodach

Droga sygnału w sieci

1. Komputer użytkownika
Połączenie nawiązywane jest, gdy użytkownik skorzysta z dowolnej usługi internetowej.

2. Pierwsza mila
Sygnał za pośrednictwem domowego routera trafia do łącz dostawcy internetu, a następnie do lokalnej sieci szkieletowej.

3. Łącza kontynentalne
Sygnał opuszcza sieć operatora w punkcie łączącym sieci różnych operatorów. Trafia do sieci o wysokiej przepustowości.

4. Podmorski światłowód
Następnie trafia do podmorskiego kabla światłowodowego – ich układ zobaczysz na www.submarinecablemap.com.

5. Centrum danych
Po trafieniu do centrum danych i przetworzeniu sygnał rozpoczyna podróż powrotną do użytkownika.

​​​​​