Test bezprzewodowych kart sieciowych
PC Format 06/2015
Każdy komputer przenośny ma wbudowany moduł Wi-Fi, za to prawie żaden pecet go nie ma. Dla osób, które chcą zapewnić sobie w domu szybką łączność bezprzewodową, przygotowaliśmy krótki test kilku kart sieciowych zgodnych ze standardem 802.11ac. Artur Wyrzykowski
Najnowsza karta PCI Express od Asusa, zgodna ze standardem 802.11ac. W sprzedaży są dostępne jeszcze dwa podobne, starsze produkty tej firmy – tańsze, ale trudniej je kupić. Podobne karty wkrótce udostępnią także D-Link oraz TP-Link.
Jak wykazały testy, najlepszą ogólną wydajność jest w stanie zapewnić sprzęt właśnie tego typu, co wynika z zastosowania technologii 3x3 MIMO, czyli trzech anten nadawczo-odbiorczych. Maksymalna prędkość w sieci 802.1ac wynosiła 372 Mb/s, czyli podobnie jak w kartach USB 2x2 MIMO. Wynika to stąd, że karta praktycznie nigdy nie była w stanie wynegocjować połączenia w maksymalnym trybie 1300 Mb/s. W sieci 802.11n przepustowość wynosiła 250 Mb/s dla pasma 5 GHz oraz 130 Mb/s dla pasma 2,4 GHz. To trochę za mało, by na kartę wydać 330 zł, ale ogólna ocena wydajności jest jednak najwyższa.
Karta ma małe rozmiary, a w zestawie znajduje się śledź niskoprofilowy. Dodatkowym atutem jest zewnętrzna baza dla anten, dzięki której można je ulokować w takim miejscu, by zapewniały maksymalny zasięg i przepustowość.
PLUSY:
- Najlepsza wydajność
- Zewnętrzne anteny
- Problemy z osiągnięciem trybu 1300 Mb/s
- Wysoka cena
Najlepsza w naszym teście karta 802.11ac podłączana do portu USB. Jest to karta tzw. AC1200, korzystająca z dwóch wewnętrznych (chociaż rozkładanych) anten nadawczo-odbiorczych. W sieci 802.11ac pracuje z teoretyczną prędkością 867 Mb/s, natomiast w sieci 802.11n – z prędkością 300 Mb/s. Nie ma żadnych problemów z wynegocjowaniem takiego trybu pracy, dzięki czemu maksymalna rzeczywista przepustowość wynosi prawie 400 Mb/s. Jest to wynik nawet wyższy niż w wypadku drogiej karty Asusa. W sieci 802.11n osiąga rzeczywistą przepustowość 210 Mb/s, czyli ponad 2/3 wartości nominalnej – to osiągi ponadprzeciętne. Dlatego osobom, które chcą kupić dobrą kartę Wi-Fi, z pewnością można polecić ten produkt. Należy jednak pamiętać, że karta musi być podłączana do portu USB 3.0, gdyż starsza wersja tego interfejsu byłaby wąskim gardłem.
Podobnie jak inni producenci, również Netgear oferuje oprogramowanie do konfiguracji karty. Genie wykrywa dostępne sieci, pokazuje moc sygnału, numer kanału, szybkość połączenia, metodę szyfrowania itp., zatem w większości jego funkcje pokrywają się z funkcjami Windows. Oprócz tego Netgear dołącza do karty kabel USB z podstawką do podłączenia karty.
PLUSY:
- Bardzo dobra ogólna wydajność
- Rozkładana antenka
- Osiągi w paśmie 2,4 GHz
Kolejna karta zgodna z 802.11ac, korzystająca z techniki podwójnych anten 2x2 MIMO, zapewniająca bardzo dobre osiągi w pasmach częstotliwości 5 GHz oraz 2,4 GHz. Podobnie jak Netgear A6210, nie ma problemów z wynegocjowaniem maksymalnego trybu pracy, czyli odpowiednio 867 oraz 300 Mb/s, dzięki czemu maksymalna rzeczywista przepustowość sięga niemal 360 Mb/s, natomiast w sieci 802.11n wynosi 214 Mb/s (dotyczy to pasma 5 GHz). Jest to przy tym najtańsza karta AC1200, a jej cena jest zbliżona do niektórych kart AC600 (np. D-Link DWA-171, która również kosztuje około 130 zł).
TP-Link Archer T4U ma standardowe wyposażenie. Na karcie znajduje się kontrolka informująca o stanie połączenia, a także przycisk WPS służący do szybkiego nawiązania połączenia z routerem. W komplecie jest przedłużacz USB 3.0, gdyby zaistniała potrzeba ulokowania karty w miejscu innym niż tylna ścianka komputera (tam raczej nie zapewni maksymalnych osiągów). W zestawie jest również polska instrukcja i anglojęzyczne oprogramowanie do wyszukiwania sieci, nawiązywania połączeń i sprawdzania stanu karty – oczywiście korzystanie z niego nie jest obowiązkowe.
PLUSY:
- Bardzo dobra ogólna wydajność
- Atrakcyjna cena
- Niespolszczone oprogramowanie
Jedyna w teście karta typu AC600, właściwie z założenia skazana na ostatnie miejsce. Została uwzględniona przez nas po to, by porównać jej rzeczywiste osiągi z kartami 2x2 MIMO, a także sieciami 802.11n. Nominalna przepustowość w sieci 802.11ac oraz 802.11n wynosi odpowiednio 433 oraz 150 Mb/s, czyli połowę tego, co w pozostałych urządzeniach. Realna przepustowość wynosi ok. 208 Mb/s – w porównaniu do karty Netgear A6210 jest to rzeczywiście połowa wartości. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że niektóre karty AC1200, choćby D-Link DWA-182, były tylko nieznacznie lepsze (maks. 237 Mb/s), mając znacznie wyższe ceny. Archer T2U jako tani produkt broni się zatem bardzo dobrze. Podobnie w sieci 802.11n (w paśmie 5 GHz) przepustowość sięgała 113 Mb/s – to o połowę mniej niż w przypadku dobrych kart 2x2 MIMO, ale niewiele mniej niż w przypadku słabszych (np. Edimax EW-7822UAC).
Test Archera T2U odpowiada również na pytanie, czy lepiej kupić niedrogą kartę 802.11ac, czy raczej pozostać przy 802.11n. Pierwsza ma osiągi rzędu 200 Mb/s, natomiast druga w najlepszym przypadku 250 Mb/s (u nas Asus PCE-AC68), przy sporej różnicy cen na korzyść tej pierwszej. Poza tym karta taka jak Archer T2U jest naprawdę malutka
– nadaje się do laptopów, bo wystaje jedynie około 2,5 cm poza obudowę.
PLUSY:
- Bardzo małe rozmiary
- Atrakcyjna cena
- Osiągi niższe niż w kartach AC1200 i lepszych
